Urodził się 05.04.1940 r. w Makowie Mazowieckim. Miejscowe LO ukończył w 1957 r. Studiował na Wydziale Ogólnolekarskim Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie (PAM). Dyplom lekarza uzyskał w 1963 r. Pracował w Zakładzie Biologii PAM (asystent), w Kl. Ortopedii PAM (adiunkt) i w NS ZOZ Prawobrzeże-Medyk (prezes spółki). W 1973 r. obronił tytuł doktora nauk medycznych za pracę: „Niektóre czynniki etiologiczne wrodzonego zwichnięcia stawu biodrowego”. W okresie pracy na PAM koncentrował się na zagadnieniach wad wrodzonych i rozwojowych narządów ruchu u dzieci, w tym układowych schorzeń rzadkich, antycypując obecne zainteresowanie tymi chorobami. Poświęcił im 16 spośród 51 opublikowanych prac i doniesień naukowych. W latach 1998–2003 realizował badania koordynowane przez Instytut Reumatologii w Warszawie dotyczące istoty, nozologii i znaczenia ortopedycznego wiotkości wielostawowej. I chociaż idea habilitacji przegrała z opcją prywatnej praktyki, to pojęcie wiotkości wielostawowej weszło na stałe do języka lekarskiego. Swoje prace prezentował na krajowych i międzynarodowych kongresach ortopedycznych, m.in. w Kopenhadze, Wiedniu, Budapeszcie i Rostoku. W 1980 r. jako stypendysta rządu włoskiego odbył półroczny staż w uniwersyteckich klinikach ortopedycznych Bolonii, Padwy i Brescii, przeszczepiając na polski grunt idee okołoporodowej diagnostyki stawów biodrowych noworodków oraz nieoperacyjnego leczenia torbieli samotnych kości, które wdrożył w Szczecinie najwcześniej w Polsce. Systematycznie doszkalał się w krajowych ośrodkach chirurgii plastycznej, medycyny sportowej, estetycznej i USG. W 1988 r. otworzył jako pierwszy ortopeda w Szczecinie praktykę prywatną. W 1999 r. ukończył roczne podyplomowe studium zarządzania opieką zdrowotną w Akademii Ekonomicznej w Poznaniu, a w 2011 r. dwuletni kurs Anti-Aging Medicine Specialisation organizowany w Polsce przez dr. T. Herthog’a. W latach 1992–1994 pełnił funkcję prezesa Zachodniopomorskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Ortopedycznego i Traumatologicznego (PTOiTr). W 2002 r. utworzył Wojewódzki Oddział Związku Pracodawców Niepublicznej Opieki Zdrowotnej, któremu przewodniczył do wyboru na wiceprzewodniczącego Ogólnopolskiego ZPNOZ w 2004 r. Jest członkiem Zarządu Zachodniopomorskiego Oddziału Katolickiego Stowarzyszenia Lekarzy Polskich (KSLP) od jego powstania w 1995 r. W latach 2000–2008 był również członkiem Zarządu Głównego KSLP. W latach 2004–2008 reprezentował KSLP w Zarządzie Europejskiej Federacji Katolickich Stowarzyszeń Lekarskich (Fédération Européenne d’Associations Médicales Catholiques). Jest autorem oryginalnej koncepcji Szczecińskich Dni Charytatywnej Pomocy Chorym adresowanej do osób z popegeerowskich wsi i małych miasteczek województwa zachodnio-pomorskiego. Dni Pomocy organizował corocznie w latach 1996–2015, angażując kilkudziesięciu najlepszych klinicystów Szczecina, władze państwowe i samorządowe, duchowieństwo, KLSP, Caritas, Okręgową Izbę Lekarską, Senat Obywateli Szczecina, wolontariuszy, sponsorów oraz media. W 2010 r. zorganizował w Szczecinie Ogólnopolskie Obchody Światowego Dnia Chorego z uroczystym koncertem w filharmonii i konferencją naukową Idea charytatywna w medycynie na Zamku Książąt Pomorskich. Po wyborach parlamentarnych w 1993 r. powołał nieformalny ruch Prawda–Rodzina Ojczyzna (PRO) z programem opartym na nauczaniu społecznym Prymasa Stefana Wyszyńskiego i Karcie Praw Rodziny. Finalnym efektem tego działań ruchu była książka M. Czarnieckiego W niewoli mediów, honorowe członkostwo PRO dla dr n. med. Wandy Półtawskiej oraz inicjatywa uwłaszczeniowa, która w formule stowarzyszenia doprowadziła do pierwszej w Szczecinie urzędowej zamiany wieczystej dzierżawy na własność prywatną. Jako pełnomocnik regionalny L. Wałęsy wspomagał go w kampanii wyborczej do II tury prezydentury, a także zorganizował struktury chadecji i od 1998 r. przewodniczył im w regionie zachodniopomorskim. Jednak z powodu kontrowersyjnych wypowiedzi L. Wałęsy do krajowych i zagranicznych mediów zrezygnował z przynależności do tej partii. Startując z listy AWS w 1998 r. zdobył mandat radnego na I kadencję Sejmiku Zachodniopomorskiego.

Był członkiem Społecznego Komitetu na rzecz Budowy Filharmonii Szczecińskiej. Jest założycielem i aktywnym członkiem istniejącego od 2009 r. stowarzyszenia Senat Obywateli Szczecina (S.O.S.), darczyńcą Providentia Dei, a także członkiem kilku towarzystw lekarskich. Posiada m.in. następujące odznaczenia: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, LAUR Zarządu Głównego PTOiTr, Złoty Gryf Za zasługi dla Pomorza Zachodniego, Odznakę Za wzorową pracę w służbie zdrowia, Medal XX-lecia KSLP i Medal Uniwersytetu w Padwie. Żona Teresa (otolaryngolog), troje dzieci: Łukasz, Andrzej i Anna oraz troje wnucząt – Alicja, Krzysztof i Jan.