Urodził się 17.03.1932 r. w Boleszynie na Ziemi Kujawsko-Pomorskiej. Hitlerowskie Niemcy sprawiły, że wraz z rodzeństwem spędził niewyobrażalne 3 lata (1942–1945) w obozie koncentracyjnym Potulice-Lebrechtsdorf. Liceum Ogólnokształcące i Pedagogiczne ukończył w 1951 r. w Nowym Mieście Lubawskim. W 1951 r. rozpoczął pracę dydaktyczno-wychowawczą pracując jako nauczyciel w Kurzętniku i Nowym Mieście Lubawskim. W latach 1953–1955 odbył służbę wojskową w kompanii reprezentacyjnej Wojska Polskiego w Warszawie. W latach 1956–1961 studiował na Wydziale Rybackim Wyższej Szkoły Rolniczej (WSR) w Olsztynie. Będąc jeszcze studentem, podjął pracę w 1958 r. w Katedrze Inżynierii Rybackiej WSR w Olsztynie, przechodząc kolejno wszystkie szczeble kariery akademickiej. W 1976 r. uzyskał tytuł dr. hab. za pracę Wpływ niektórych czynników technicznych i przyrodniczych na zdolność połowowa trawlerów. Tytuł profesora nadzwyczajnego uzyskał w 1982 r., a profesora zwyczajnego w 1988 r. Był organizatorem i kierownikiem Katedry Techniki Rybołówstwa Akademii Rolniczej (AR) w Szczecinie oraz autorem programów, wykładów i ćwiczeń z techniki połowu, łowności oraz ichtiolokacji. Był twórcą programów szkolenia kadr rybackich dla Peru, Iranu, Kuby, Chorwacji, Meksyku i Kamerunu. Był autorem wielu podręczników i skryptów akademickich, a także 267 prac naukowych oraz 8 patentów. Był opiekunem 7 przewodów habilitacyjnych, promotorem 16 prac doktorskich (w tym 5 obcokrajowców) i opiekunem naukowym 16 prac magisterskich. Ponadto był recenzentem 8 wniosków na tytuł profesora, 9 rozpraw habilitacyjnych i 15 rozpraw doktorskich. Profesor był organizatorem obozów naukowych, a także krajowych i zagranicznych praktyk studenckich z zakresu techniki rybołówstwa. Pełnił funkcję prodziekana, a w latach 1981–1984 dziekana Wydziału Morskiego i Technologii Żywności AR w Szczecinie. Ukończony przyrodniczy kierunek studiów, bogata praktyka rybacka zdobyta w 7 rejsach na przemysłowych statkach rybackich i 2 rejsach na r/v Profesor Siedlecki oraz liczne staże krajowe i zagraniczne ukształtowały zainteresowania naukowe i prace badawcze wokół następujących zagadnień: narzędzia i metody połowu ryb, teoria łowności i selektywności narzędzi połowu, hydroakustyka rybacka oraz zarządzanie i eksploatacja żywych zasobów mórz. 

Prof. J. Świniarski w 1980 r. (przez 6 tygodni) prowadził jako ekspert badania w Peru, a w 1982 r. (przez 2 tygodnie) w Kamerunie koordynował opracowanie założeń do budowy Centrum Oceanograficznego i Szkolnictwa Morskiego. W 1984 r. w Rzymie był członkiem delegacji rządowej na FAO World Conference on Fischeries Management and Development. W ramach tej działalności był współorganizatorem Międzynarodowego Sympozjum Wkład nauki polskiej w rozwój rybołówstwa krajów Azji, Afryki i Ameryki Łacińskiej pod patronatem Polskiej Akademii Nauk. Organizował oraz brał udział także w innych krajowych i międzynarodowych sympozjach. Współpracował z Międzynarodową Radą Badań Morza (ICES). Był 7‑krotnym laureatem nagród Ministra Edukacji Narodowej za osiągnięcia w dziedzinie badań naukowych, autorstwa podręczników i skryptów oraz kształcenia kadry naukowej. Odznaczony m.in. Krzyżem Oświęcimskim, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, 3‑krotnie Odznaką Zasłużony Pracownik Morza. 

Profesor Józef Świniarski był zawsze otwartym na drugiego człowieka. Był pogodny, uczciwy, ciekawy świata, wydarzeń społecznych i kulturalnych. Był prawdziwym dżentelmenem. 

Zmarł w Szczecinie 17.07.2018 r. w wieku 86 lat. Pochowany jest w rodzinnym grobowcu w Połczynie-Zdroju.