Urodził się 30.05.1940 r. w Kozłowie k. Tarnopola (obecnie Ukraina). Podczas czystki etnicznej Polaków w Małopolsce Wschodniej zmuszony był wraz z rodzicami do ucieczki z miejsca zamieszkania. W nocy ¾.04.1944 r. cudem uniknął rzezi, którą UPA urządziła w Kuropatnikach (b. woj. tarnopolskie). W 1945 r. przybył wraz z rodziną na tzw. Ziemie Odzyskane. Zamieszkał w Lubiechni Wielkiej k. Rzepina. Ukończył Szkołę Podstawową w Drzeńsku. Został uczniem Liceum Pedagogicznego w Ośnie Lubuskim. Relegowany ze szkoły za współorganizowanie mszy świętej dla uczniów, dostał się do Technikum Rolniczego w Trzciance, które ukończył w 1960 r., uzyskując tytuł technika rolnictwa. W 1960 r., przez 2 i pół miesiąca, był pracownikiem Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Słubicach. W 1960 r. odbył szkolenie unitarne w LWP, a w latach 1964–1966 zasadniczą służbę wojskową jako sanitariusz w wojskach lotniczych, uzyskując stopień starszego szeregowego (a także tytuł Wyróżniający i odznakę Wzorowy Żołnierz I). W 1960 r. zdał egzaminy do Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych (WSOWZ) we Wrocławiu, ale po zdaniu egzaminu do Wyższej Szkoły Rolniczej (WSR) w Szczecinie zrezygnował ze studiów na WSOWZ. W latach 1960–1962 i 1968–1973 studiował w WSR, gdzie uzyskał tytuł inżyniera rolnictwa. W latach 1973–1976 kontynuował studia na Akademii Rolniczej w Szczecinie, uzyskując tytuł magistra inżyniera rolnictwa. W latach 1963–1972 był nauczycielem, w tym wychowawcą internatu w Zespole Szkół Rolniczych w Szczecinie Dąbiu. W latach 1972–1975 był wiceprezesem Powiatowego Związku Rolników Kółek i Organizacji Rolniczych (RKiOR), w latach 1975–1980 – głównym specjalistą Wojewódzkiego Związku RKiOR, a w latach 1980–1987 – starszym lustratorem Krajowego Związku RKiOR. W latach 1987–1991 pracował w Zootechnicznym Zakładzie Doświadczalnym w Kołbaczu jako rewident zakładowy. Wojewoda Szczeciński powołał go 15.03.1991 r. na stanowisko zastępcy dyrektora ds. administracyjnych Muzeum Narodowego w Szczecinie. Miejsce to stało się jego życiem i „oczkiem” w głowie. W 1994 r. uwłaszczył Muzeum jako pierwszą placówkę muzealną w Polsce. Był inicjatorem wielu remontów i zmian technicznych, na które pozyskiwał pieniądze z funduszy unijnych. Dla pracowników Muzeum był wymagający, ale sprawiedliwy. 

Na emeryturę przeszedł 31.05.2007 r. W 1957 r. wstąpił do Związku Harcerstwa Polskiego (ZHP), gdzie zdobył stopień podharcmistrza oraz pełnił funkcje m.in.: komendanta szczepu przy Zespole Szkół Rolniczych, kierownika referatu starszoharcerskiego, członka Rady Hufca i Z‑cy Komendanta Hufca Szczecin Dąbie. Od 20.10.1958 r. był członkiem Związku Młodzieży Wiejskiej (ZMW,) pełniąc w latach 1966–1973 funkcję Przewodniczącego Zarządu Powiatowego ZMW w Szczecinie. Aby uniknąć przynależności do PZPR, 21.11.1960 r. wstąpił do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego (ZSL), w którym pełnił wiele odpowiedzialnych funkcji, w tym Prezesa ZSL w Szczecinie. W latach 1960–1962 oraz 1968–1973 był członkiem Zrzeszenia Studentów Polskich. 

Od sierpnia 1980 do marca 1991 r. działał w NSZZ Solidarność, za co w latach 80. XX w. był prześladowany w miejscu pracy (co zostało opisane w Morzu i Ziemia przez Ryszarda Wojcieszaka). W związku z działalnością opozycyjną był zmuszony do zmiany pracy poza Szczecinem. Interesował się filatelistyką, był kolekcjonerem polskich monet. Godzinami „dopieszczał” kwiaty w swoim ogrodzie. Co roku jeździł w polskie Tatry i wędrował po szlakach górskich. 

Odznaczenia i wyróżnienia: Srebrny Krzyż Zasługi, Medal 40-lecia Polski Ludowej (odmówił jego przyjęcia; przekazany przy odejściu z Kółek Rolniczych w 1987 r.), Złota Honorowa Odznaka ZMW, Złota Odznaka Koła Młodzieży Wojskowej (KMW), Honorowy Obywatel Miasta Frombork, Odznaka Gryfa Pomorskiego, Odznaka Zasłużony Pracownik Rolnictwa, Odznaka Za Zasługi dla Kółek Rolniczych, Złota Odznaka Zasłużony Instruktor Szczepu Sosnowej Szyszki, Medal 200-lecia 12 Pułku Ułanów Podolskich. 

Żona Grażyna (lekarz stomatolog). 

Zmarł w Szczecinie 9.04.2015 r. w wieku 74 lat.