Urodził się 16.03.1945 r. w Rakowcu (pow. Tczew). Dzieciństwo i wczesną młodość spędził w Pułtusku. Tam też uczęszczał do jednej z najstarszych szkół średnich w Polsce – Liceum Ogólnokształcącego im. Piotra Skargi, które ukończył w 1963 r., uzyskując świadectwo dojrzałości. Studia wyższe odbył na Wydziale Morskim Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Sopocie (obecnie Uniwersytet Gdański), które ukończył w 1968 r. Specjalizował się w dziedzinie transportu morskiego, zaś jego praca magisterska dotyczyła odpowiedzialności kapitana za zderzenia statków morskich. W tym samym roku rozpoczął staż asystencki w Katedrze Transportu Morskiego i Żeglugi Śródlądowej na Wydziale Inżynieryjno-Ekonomicznym Transportu Politechniki Szczecińskiej. W 1970 r. uzyskał stopień doktora nauk ekonomicznych, a w 1975 r. doktora habilitowanego nauk ekonomicznych w zakresie ekonomiki transportu. W tym okresie opublikował wiele artykułów naukowych, również za granicą, a jego praca Concentration and Centralization of Capital in Shipping wydana przez McMillan Publications była jedną z nielicznych w Polsce książek ekonomicznych wydanych na Zachodzie.

W 1978 r. wyjechał do Królestwa Maroka w ramach kontraktu Polservice. Był wykładowcą transportu morskiego i j. angielskiego w Institut Superieur d’Etudes Maritimes w Casablance. Prowadził również szkolenia dla personelu administracyjnego największej firmy żeglugowej Maroka – COMANAV. Przebywając w Maroku, przyjął w 1981 r. propozycję Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) objęcia funkcji eksperta transportu morskiego w ramach projektu UNDP/IMO/UNCTAD utworzenia Academie Regionale des Sciences et Techniques de la Mer w Abidżanie (ówczesnej stolicy Wybrzeża Kości Słoniowej), kształcącej personel dla gospodarki morskiej kilkudziesięciu francusko-języcznych krajów Afryki. Przygotowany przez niego kompleksowy program nauczania w ramach Ecole Superieure des Transport Maritimes został wykorzystany przez jego następców do rozpoczęcia kształcenia kadr lądowych dla gospodarki morskiej. Niestety, jego kariera – jako eksperta ONZ – została przerwana w wyniku interwencji ówczesnych władz PRL u kierownictwa UNCTAD z „żądaniem usunięcia eksperta z zajmowanego stanowiska”. Rzeczywistą przyczyną tego kroku był fakt, że I.H. Chrzanowski nie uzyskał zgody władz PRL na pełnienie tej funkcji (należy podkreślić, że nigdy nie otrzymał też formalnej odmowy). W wyniku tych działań zmuszony był do rezygnacji z zajmowanego stanowiska i opuszczenia Wybrzeża Kości Słoniowej. Nastąpiło to w 1984 r. Wówczas wyemigrował do Kanady, uzyskując w 1988 r. obywatelstwo tego kraju. W ciągu następnych 25 lat był ponownie ekspertem ONZ w dziedzinie transportu, szefem projektu realizowanego dla Banku Światowego (Malezja 1987–1988) oraz czterokrotnym ekspertem Unii Europejskiej w dziedzinie transportu. W latach 2009–2018 był wykładowcą na kilku polskich uczelniach (Uniwersytet Szczeciński, Akadedmia Morska w Szczecinie, Zachodniopomorska Szkoła Biznesu, Wyższa Szkoła Integracji Europejskiej w Szczecinie i Wyższa Szkoła Biznesu w Dąbrowie Górniczej). Od września 2018 r. przeszedł na pełną emeryturę po ponad 50 latach pracy zawodowej. Zna biegle kilka języków obcych (angielski, francuski, rosyjski). Posiada liczne hobby, m.in. renowacja dzieł sztuki, muzyka klasyczna, literatura i historia. Żona Jolanta – dr nauk ekonomicznych. Są rodzicami trójki dzieci.