Urodził się 19.08.1937 r. w Pobiedziskach na terenie Wielkopolski. Uczęszczał do prywatnego Liceum Ogólnokształcącego Sióstr Sacre’ Coeur, jednej z trzech prywatnych szkół średnich istniejących wówczas w Polsce. Stąd po odebraniu świadectwa dojrzałości w 1955 r. przeniósł się na studia do Szczecina. Jest absolwentem Wydziału Transportu Politechniki Szczecińskiej, uzyskując dyplom magistra inżyniera w 1960 r. Powrócił na swoją uczelnię jako wykładowca w latach 1968–1976. Przez większość życia zawodowego i społecznego związany był z transportem, głównie Polskimi Kolejami Państwowymi (PKP). W latach 1961–1989 pracował na wielu stanowiskach, od stażysty do naczelnika, w Pomorskiej Okręgowej Dyrekcji Kolei Państwowych w Szczecinie. Równolegle z pracą zawodową udzielał się społecznie. Był uczestnikiem Poznańskiego Czerwca w 1956 r. Od 1976 r. współpracował z Ruchem Obrony Praw Człowieka i Obywatela (ROPCIO), od 1978 r. z Warszawskim Klubem Inteligencji Katolickiej (KIK), zaś od 1980 r. był czynnie zaangażowany w organizację i działalność szczecińskiej Solidarności. Pełnił funkcję Przewodniczącego Solidarności PKP i członka prezydium Zarządu Zachodniopomorskiego Regionu Solidarności. Dnia 15.12.1981 r. został aresztowany w Stoczni Szczecińskiej, a następnie sądzony przez Sąd Wojskowy Pomorskiego Okręgu w Bydgoszczy w tzw. procesie 11 kierujących strajkiem w stoczni. Uniewinniony i zwolniony 4.03.1982 r. W okresie od 5.05.1982 r. do 2.12.1982 r. był internowany w obozach w Wierzchowie Pomorskim i Strzebielinku. Po zwolnieniu z internowania wszedł w skład kierownictwa podziemnych struktur NSZZ Solidarności Kolejarzy. W 1989 r. został wiceministrem, a od 06.07.1990 r. ministrem Transportu i Gospodarki Morskiej w rządach trzech premierów: Tadeusza Mazowieckiego, Jana Krzysztofa Bieleckiego i Jana Olszewskiego. W takim charakterze znalazł się w składzie ministerialnego zespołu negocjacyjnego (z Prezydentem Lechem Wałęsą na czele) prowadzącego historyczne rozmowy z delegacją radziecką oraz Prezydentem Borysem Jelcynem (jej przewodniczącym) na temat wycofania wojsk radzieckich i rosyjskich z Polski. Był to trudny dialog, chwilami dramatyczny, ale ostatecznie zakończony podpisaniem korzystnej umowy międzypaństwowej w dniu 22.05.1992 r. W latach 1993–2008 reprezentował Polskę na Słowacji (w Bratysławie) jako przedstawiciel PKP oraz Ministerstwa Transportu i Gospodarki Morskiej. 

Jest wieloletnim członkiem Rady Społecznej przy Arcybiskupie Szczecińsko-Kamieńskim oraz członkiem Szczecińskiego Klubu Katolickiego (SKK).Działa aktywnie w Stowarzyszeniu Senat Obywateli Szczecina (S.O.S.) od chwili jego powstania: przez dwie pierwsze kadencje z tytułem Marszałka S.O.S., zaś obecnie jako marszałek–senior. Był członkiem komitetu organizacyjnego Szczecińskiej Konferencji Patriotycznej zorganizowanej w 2018 r. w Szczecinie z okazji 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości. 

Posiada następujące odznaczenia państwowe: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1993 r.), Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2006 r.) oraz liczne odznaczenia i wyróżnienia resortowe, w tym odznaczenie za zasługi dla kolei słowackich ministra Kolei Słowacji. W 2019 r. w uznaniu zasług otrzymał tytuł Honorowego Obywatela rodzinnych Pobiedzisk. 

Żona Anna, dzieci: Maciej, Szymon i Katarzyna. Posiada siedmioro wnucząt oraz jedną prawnuczkę.